Odpady chemiczne pochodzące ze środków stosowanych w przemyśle samochodowym wymagają stałej uwagi ze względu na systematyczny rozwój technologiczny u dostawców różnych preparatów, takich jak: oleje, płyny hamulcowe, płyny chłodzące, środki czyszczące i kosmetyki samochodowe, które w trakcie użytkowania pojazdów ulegają zabrudzeniom, starzeniu i podlegają cyklicznym wymianom w warsztatach samochodowych.
Czystość tych odpadów zależy w dużej mierze od warunków ich przechowywania i stosowania w warsztatach samochodowych. W wielu przypadkach nie nadają się one do odzysku, ze względu na niewłaściwe ich magazynowanie czy zawilgocenie, lub postępowanie w trakcie ich użytkowania. Niestabilność składu takich odpadów jest dużym problemem, jeśli chodzi o zbilansowanie środków potrzebnych do prowadzenia odzysku, przez co sam proces odzysku może być nieopłacalny. Zatem, przed każdym przyjęciem takiego odpadu do odzysku wymagane jest przeprowadzenie szczegółowych badań, zarówno pod względem zawartości wody, jak i poszczególnych składników wchodzących w skład mieszaniny odpadu ciekłego, które mają wpływ na takie parametry, jak wartość opałowa, temperatura zapłonu oraz zawartość substancji łatwo lotnych, oznaczanych m.in metodą destylacji prostej.
Destylacja to proces rozdziału ciekłych mieszanin, prowadzony poprzez odparowanie z nich składników łatwo lotnych i ponowne ich skroplenie. Proces ten często wykorzystuje się w badaniach i technologiach, w których istotne jest wyodrębnienie substancji łatwo lotnych z wieloskładnikowych mieszanin lub wieloskładnikowych roztworów cieczy: poprzez odparowanie substancji łatwo lotnych, a następnie wyodrębnienie z mieszaniny poprzez wychłodzenie i zgromadzenie w odbieralniku. Ciecz łatwo lotna, skroplona w chłodnicy bogatsza jest w składnik bardziej lotny (destylat), a ciecz pozostała w kolbie po destylacji nazywana jest cieczą wyczerpaną lub pogonem.
Destylację wykorzystuje się do oczyszczania mieszanin wieloskładnikowych, w celu ich odzysku a koszty związane z operacjami destylacji brane są pod uwagę w bilansach finansowych, niezbędnych do podjęcia decyzji o utylizacji odpadów ciekłych.
Skład destylatu oraz pogonu może być następnie badany poprzez wyznaczenie ich cech chemicznych związanych ze składem (czystością), oznaczanym m.in. metodami chromatograficznymi.
Instytut Technologii Paliw i Energii posiada wykwalifikowany personel, który korzystając z procedur własnych i norm od lat prowadzi takie badania.
Zapraszamy do współpracy!
Przygotował: Ireneusz Suwak
Laboratorium Chemii Analitycznej