Aktualne kierunki wykorzystania biowęgla jako wysokowydajnego produktu pochodzenia biomasowego otrzymywanego w procesie pirolizy.

Jaki jest aktualny trend wykorzystywania biowęgla wytworzonego w wyniku pirolizy produktów pochodzenia biomasowego?

Jakie możliwości stwarza zas tosowanie biomasy w procesie pirolizy oraz dalsze wykorzystanie wytwarzanych w tym procesie produktów?

Odpowiedzi na te pytania można znaleźć w przeglądzie naukowym pt. ?Actual Trends in the Usability of Biochars as a High-Value Product of Biomass Obtained through Pyrolysis? opublikowanym w czasopiśmie Energies (wyd. MDPI) w ramach numeru specjalnego o tytule ?Recent Progress in Biomass Pyrolysis and High Value Utilization of Pyrolytic Carbon?. Niniejsza praca powstała w wyniku współpracy naukowców z University of Birmingham, Instytutu Technologii Paliw i Energii w Zabrzu, Politechniki Śląskiej, Politechniki Wrocławskiej i Politechniki Częs tochowskiej.

W ramach niniejszego opracowania przeanalizowano potencjalne kierunek zas tosowania biowęgla jako narzędzia pełniącego is totną rolę w zakresie ograniczenia emisji CO₂. Omówiono przy tym potencjalne możliwości wykorzystania karbonizatów jako dodatków służących poprawie właściwości agrarnych gleb oraz narzędzia do sekwestracji CO₂. Oprócz tego przedstawiono możliwości wykorzystywania biowęgla w charakterze komponentu mieszanek s tosowanych do wytwarzania koksu. Jak wskazują doniesienia naukowe, korzyścią wynikającą z zas tosowania biowęgli w mieszance koksowniczej jest możliwość ograniczenia emisji CO₂ podczas produkcji koksu oraz pośrednio w sek torach przemysłowych wykorzystujących koks. Koncepcję wykorzystania biowęgla w sekwestracji CO₂, poprawie jakości gleby oraz zas tosowaniu w koksownictwie przedstawiono na schematach.

Porowata struktura, pros tota wytwarzania i tym samym wysoka dostępność, sprawiają że biowęgiel jest materiałem wszechstronnym. Oprócz zas tosowań wielkoprzemysłowych oraz jako dodatek do gleb można go wykorzystywać również w materiałach zmiennofazowych (PCM) do magazynowania energii. Głównym problemem tego typu materiałów jest ich niestabilność chemiczna, która skutkuje niższym przewodnictwem cieplnym. Dlatego testuje się tzw. ?Emulsje Pickeringa?, które stabilizowane karbonizatem z biomasy lub materiałami grafenowymi wytwarzanymi ze źródeł biomasowych są badane w celu zwiększenia stabilności materiałów zmiennofazowych. Dostęp do pełnej treści manuskryptu można uzyskać wchodząc na poniższy link: https://www.mdpi.com/1996-1073/16/1/355

Zapraszamy serdecznie do lektury.

Przygo tował: Grzegorz Gałko
Zakład Technologii Koksowniczych