W wyniku działań podjętych przez Komitet Techniczny CEN/TC 343 w celu ujednolicenia standardów jakościowych parametrów fizykochemicznych odnoszących się do SRF, opracowane zostały specyfikacje i raporty techniczne, których część została opublikowana w formie norm. Zgodnie z definicją zawartą w normie PN-EN 15357:2011, SRF to stałe paliwo wyprodukowane z odpadów innych niż niebezpieczne, przetwarzane poprzez odzysk energii w odpowiedniej instalacji.
Zgodnie ze schematem w normie PN-EN 15359:2012 został przedstawiony system klasyfikacji podający pięć klas SRF. Jest on oparty na trzech kluczowych parametrach: war tości opałowej oraz zawar tości chloru i rtęci. Wybór tych parametrów podyk towany był aspektami oceny war tości użytkowej paliwa pod względem ekonomicznym, technologicznym oraz środowiskowym. Są to jednak parametry podstawowe, które nie odzwierciedlają w pełni właściwości SRF.
Z punktu widzenia procesu termicznego, ważna jest zawar tość popiołu (PN-EN 15403:2011), siarki (PN-EN 15408:2011) oraz węgla i wodoru (PN-EN 15407:2011). Na tomiast na aspekty technologiczne is totnie wpływa zawar tość chloru (PN-EN 15408:2011), gdyż od jego zawar tości uzależniona jest temperatura prowadzonego procesu termicznego oraz zagrożenia korozyjne. Na korozję instalacji mają wpływ również zawar tość: siarki, bromu i fluoru. Związki alkaliczne (tj. sodu, potasu, wapnia i magnezu), wpływają na tworzenie i przyrastanie osadów w instalacjach grzewczych kotła (PN-EN 15410:2011). Podobny problem może pojawić się, gdy w SRF występuje wysoka zawar tość glinu. Pod kątem aspektu środowiskowego w ramach wyznaczania klas paliwa SRF oznaczana jest wyłącznie zawar tość rtęci (PN-EN 15359:2012).
Jednak podczas energetycznego wykorzystania odpadów może być emi towanych wiele innych toksycznych związków. Zgodnie z zapisami rozporządzenia Ministra Środowiska z 22 kwietnia 2011 r., w gazach odlo towych należy badać zawar tość takich metali ciężkich jak kadm, tal, antymon, arsen, ołów, chrom, kobalt, miedź, mangan, nikiel oraz wanad. Z tego też względu is totna jest znajomość zawar tości tych pierwiastków w SRF. Wyznacza się ją zgodnie z normą PN?EN 15411:2011.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z 2 czerwca 2010 r., odnosi się do odpadów komunalnych i określa warunki, w których energia uzyskana w trakcie spalania SRF może zostać uznana za odnawialną. W tym celu w odpadzie należy wyznaczyć zawar tość frakcji biodegradowalnej. Me todą referencyjną oznaczania frakcji biodegradowalnej (zawar tości biomasy) jest norma PN-EN 15440:2011.
IChPW od dawna wszystkie te badania ma w zakresie akredytacji AB 081.
Zapraszamy do współpracy w tym zakresie.
Au tor: Edyta Misztal
Kontakt: emisztal@itpe.pl | tel.: 32 621 62 38