Produkcja energii elektrycznej i ciepła oparta na spalaniu węgla wiąże się nieodzownie z emisją spalin i powstawaniem znaczących ilości stałych pozostałości po tych procesach. W tym przypadku celowo nie użyto słowa odpadów, które jest potocznie i powszechnie stosowane do określania tego typu materiałów.
Powstające w wyniku procesów spalania węgli materiały, określane są mianem ubocznych produktów spalania (UPS). Są to popioły lotne, żużle, gipsy, stałe odpady z wapniowych metod odsiarczania gazów odlotowych, ale także piaski ze złóż fluidalnych oraz mieszanki popiołowo-żużlowe z mokrego odprowadzania odpadów paleniskowych. Materiały te w zdecydowanej większości znajdują zastosowanie jako substytuty naturalnych surowców mineralnych.
UPS-y znajdują zastosowanie w obszarach działalności przemysłowej, takich jak: produkcja cementu, materiałów budowlanych, stabilizacja gruntów, podbudowa dróg, rekultywacja gruntów, a nawet w rolnictwie, co pozwala oszczędzać zasoby naturalnych surowców mineralnych.
A teraz spójrzmy na UPS-y z perspektywy dekarbonizacji. Kolejne cele ekologiczne wytyczane wytwórcom energii opartej na węglu, w konsekwencji skutkują i będą skutkowały coraz większym spadkiem podaży antropogenicznych, czyli powstających w wyniku działalności człowieka, surowców mineralnych.
Branża budowlana nie zwalnia, a zapotrzebowanie na materiały budowlane rośnie przy spadającej podaży UPS-ów. Co z tego wynika? Trzeba będzie sięgnąć po zasoby naturalnego gipsu, margli, wapieni, etc. Powstaje zatem pytanie, czy ktoś to zbilansował?
Przygotował: Tomasz Radko
Zakład Gospodarki o Obiegu Zamkniętym